ملاکِ عکسِ خوب چیست؟
هر کسی می‌تواند عکسی به خوبی عکس «سه‌چرخه» اگلستون بگیرد، اما تابه‌حال فقط تعداد انگشت‌شماری توانسته‌اند کتابی به خوبی «راهنمای اگلستون» تهیه کنند.اگر پاسخی برای این سوال وجود داشته باشد ابتدا بایداین نکته مشخص شود که از عکاسی چه می خواهیم یا چه می دانیم و نگاه ما به عکاسی چگونه است .
عکاسی گستره ی وسیعی را شامل می شود که در یک سوی آن می توان عکاسی را صرفا به عنوان صنعت مطرح کرد و در سوی دیگر آن را به عنوان هنر ناب شناخت همانطور که شعر ناب را میی شناسیم .
«قانون پایه‌ای یکسانی بر تمامی انواع موسیقی استوار است، قوانینی نانوشته. نمی دانم چیست، اما حسش می‌کنم»
ران وود
وقتی درباره‌ی مدیوم عکاسی حرف می‌زنم، معمولا علاقه دارم به‌صورت مقایسه‌ای صحبت کنم. معمولا مقایسه عکاسی با ماهیگیری یا شعر را ترجیح می‌دهم. اما زمان بحث در مورد جذابیت تک‌عکس، دوست دارم درباره‌ی موسیقی پاپ صحبت کنم. آهنگ‌های پاپ، مثل عکس، چیز ساده‌ای هستند. موسیقی پاپ به طور معمول از یک ترانه و ملودی ساده چند دقیقه‌ای در یک ساختار ورس/کروس تکرارشونده تشکیل می‌شود. برای هر شخص آماتوری ساختن آهنگ پاپ، درست مثل عکاسی‌کردن، کاری آسان است.
اما چه چیز دو آهنگ پاپ را از یکدیگر متمایز می‌کند؟ شک ندارم اگر کسی می‌توانست نظرات بزرگترین ترانه‌سرایان را جویا شود چند جواب مشابه مثل سادگی و گیرایی می‌شنیدیم اما تعریف آن همچنان یک راز باقی خواهد ماند. درر آخر بیشتر مردم می‌گویند خوب بودن آهنگ را در هنگام گوش‌دادن به آن متوجه می‌شوند.
اما این یعنی آنها نیاز دارند تا آن آهنگ را حتما گوش کنند. در حال حاضر ۲۶ میلیون آهنگ برای دانلود در آی‌تیونز موجود است. دانستن اینکه چه تعداد از آنها آهنگ‌های خوبی هستند بسیار مشکل است. اما در حال حاضر که این متنن را می نویسم آهنگ Happy از فارل ویلیامز در آمریکا، فرانسه، آلمان، فنلاند، اسپانیا و سوئیس رتبه اول را دارد. آیا Happy آهنگ خوبی است؟ همسرم و بچه‌هایم اینطور فکر می‌کنند. اما این آهنگ چون محبوب است خوب است یا چون خوب است محبوب است؟ پاسخ به این سوال تقریبا غیرممکن است. آنچه واضح است این است که معروفیت گسترده این آهنگ بر اینکه آن را موفق تلقی کنیم تاثیر زیادی داشته است. بوی جورج زمانی پرسید: معیار یک آهنگ پاپ خوب چیست ؟ و خود نیز پاسخ داد: پخش رادیویی!
عکس‌ها ترانه‌های کوچک پاپ هستند. اما در همین هنگام که ۲۶ میلیون آهنگ در آی‌تیونز وجود دارند، ۱۶ میلیارد عکس هم در اینستاگرام وجود دارد. به نظرتان چه تعداد از آنها بهتر از عکس «سه‌چرخه» بر روی جلد کتاب عکسس «راهنمای اگلستون» است؟ تا چه اندازه چاپ این عکس بر روی جلد «راهنمای اگلستون» توسط موزه هنرهای مدرن نیویورک بر میزان اهمیت و احترامی که برای آن قائل هستیم موثر است؟ پاسخ به این سوال درست مثل پاسخ‌گویی به چگونگی ارتباط میان محبوبیت و خوب‌بودن آهنگ‌های موجود در جداول موسیقی مشکل است. در هنرهای عامه‌پسند، همه‌گیر بودن اثر با موفقیت آن به طور قطع ارتباط تنگاتنگ دارد.
چند سال پیش تلاش کردم علل موفقیت عکس مادر مهاجر دروتیا لانگ را بررسی کنم. همیشه برایم جالب بود که یکی از موفق‌ترین عکس‌های تاریخ عکاسی عکسی است که به لحاظ تکنیکی ایرادات زیادی دارد (چشمان مادرر فوکوس نیستند و انگشت ناخواسته ای که در پایین سمت چپ وارد تصویر شده بود در تاریکخانه حذف شده است). چه چیزی این عکس را تا این حد قدرت‌مند ساخته؟ برای درک این موضوع پنج مادر مهاجر مختلف پیدا کردم و با بچه هایشان از آنها عکاسی کردم. آیا این عکس ها هم خوب هستند؟ یکی از آنها شاید بد نباشد، اما هیچ‌کدام به هیچ وجه قدرت عکس لانگ را ندارند. قصد رسیدن به چنین هدفی حماقتی تمام عیار است.
در نهایت تلاش من برای پاسخ به این سوال‌ها درباره عکاسی چیزی جز ناامیدی برایم باقی نگذاشت. اندازه‌گیری علل موفقیت تک‌عکس، چه تعداد لایک در اینستاگرام باشد، چه قیمت ده‌ها هزار دلاری در یک حراجی، بی فایده و حتیی خطرناک است. به همین دلیل من بیشتر به کتاب عکس‌ها و مجموعه‌ها توجه می‌کنم تا به یک تک‌عکس یا یک تک‌آهنگ. در پایان باید بگویم هر کسی می‌تواند عکسی به خوبی عکس «سه‌چرخه» اگلستون بگیرد، اما تابه‌حال فقط تعداد انگشت‌شماری توانسته‌اند کتابی به خوبی «راهنمای اگلستون» تهیه کنند.
منبع : http://www.goseewrite.com